Hayatta, yolumuzu aldıkça, sorgulama ve hissetme yeteneğimizi kaybettiğimizin en güzel kanıtıdır Küçü Prens. Ne kadar aceleci ve tahammülsüz olduğumuzun belki de bir göstergesi.
Kendi yolumuzda, ne kadar da anlaşılmaz ve derin düşüncelerden uzak duruyoruz esasında. Belki de bazen durup, en çocuk yanımızda dünyaya bakmalıyız, yaşadığımız dünyanın güzelliklerini ve farklılıklarını fark etmeliyiz.
Yetişkinler olarak, okumalıyız ki çocuk yanımızı, sorgulamacı tarafımızıunutmayalım. Çocuklarımıza okumalıyız, okutmalıyız ki o çocuk masumiyetlerini, merakla dünyaya bakan gözlerindeki ışıltıları, sorgulamacı, araştırmacı yanlarını asla kaybetmesinler. Bu eşsiz özelliklerini hep muhafaza ederek yetişkin bireyler olabilsinler. En azından bazen durup gökyüzüne bakmayı, bir çiçeği fark edebilmeyi ve etrafındaki insanları incelemeyi hatırlasınlar.
