1970'li yılların ortalarında bütün dünyada ve özellikle Avrupa'da meydana gelen petrol krizi tüketici taleplerinde büyük daralmalar oluşturmuştu. Yükselen maliyetler nedeniyle satışlarda azalmalar söz konusu olmuş, bu da şirketleri yeni arayışlara yöneltmişti. Bu arayışların başında maliyetleri en aza indirmenin yollarını bulabilmek geliyordu. Bu bağlamda A.B.D.'de, Japonya'da ve Avrupa'da AR-GE çalışmaları ile yeni ürünler üretmek de ayrı bir çıkış yolu olmuştu. Buna ilaveten Japonlar, ihracatta A.B.D. ve Avrupa'yı sıkıştıran yeni bir kalite anlayışı geliştirdiler. Bu yeni kalite anlayışının adı "Toplam Kalite Yönetimi" idi. Bu yöntemle Japonya'nın 1970'li yıllardaki rekabeti özellikle Amerikan şirketlerini tehdit etmeye başlamıştı. Artık tüketiciler satın alma kararlarını verirken standart ürünleri değil, kendi arzularını tatmin eden, kişisel zevklerini karşılayan ürünleri alıyorlardı. Bu durumda Amerika ve Avrupa'da da şirketler kalite anlayışlarını hızla değiştirmeye koyuldular. İşletmeler sadece imalatı değil, sistemlerinin tamamını mercek altına aldılar.
