Ayakları onu daha önce defalarca gitmek istediği ama bir türlü gidemediği bir yere doğru götürdü. Büyük bir bahçe kapısının önüne geldi, kırmızıya boyanmış kapıyı çaldı, heyecanlıydı. Kapıyı altmış yaşlarında bir kadın açtı. Kadın başını beyaz bir örtüyle kapatmış, uzun bir elbise giymişti, yüzünden nur akıyordu. Âdem bir an yanlış yere geldiğini düşündü, kadının yüzüne bakmadan, elindeki kâğıdı ona uzattı, kâğıtta tek kelime ‘Güvenebilirsiniz’ yazıyordu, altına da bir imza atılmıştı. Kadın imzayı tanıdı. Âdem’in yüzüne baktı, hiçbir şey söylemeden onu içeri aldı.
Gösterişli olmayan saatine baktı Mustafa, tam beşi gösteriyordu, karanlığın hâkimiyeti başlamıştı. Sokaklar sessizleşiyor, inen kepenklerin sesleri etrafa rahatsız edici bir ses yayıyordu.
“Sen ne yapıyorsun burada bu saatte?” Kapıyı kapatmak için itince Âdem kapıyı tutup iç tarafa doğru itti. Neriman fazla direnemedi. Âdem içeri girip kapıyı kapattı. Karşısındaki kadın çok güzeldi.
Mustafa erkenden dükkânına gelmiş çay, üstüne çay, sigara üstüne sigara içiyordu. Aklı fikri komiserdeydi, Aysun ile yalnız kalmalarına gönlü hiç razı değildi.
