Modern dönemde Batı’da ortaya çıkan anlam ve yorum teorilerinde tarihsel bağlamın önem kazanmasına paralel olarak iç ve dış bağlama riayet, İslâm dünyasında Kur’an tefsirinin sıhhatini belirlemede en temel kriterlerden biri hâline gelmiştir. Buna göre, nâzil olduğu toplumla diyalektik ilişki hâlinde teşekkül eden Kur’ân-ı Kerîm, özü itibarıyla “söz”dür. Sözlü metinlerde anlamın diğer yarısı, mütekellimin psikolojik hâli, sözün söylendiği ortam, muhatapların epistemik düzeyleri ve sosyo-kültürel durumları gibi metin dışı unsurlar da bulunmaktadır
