Bedriye hanım, bahçe üzerindeki küçükodanın penceresinden bitişik komşunun tahtakaplamasına yumruğuyla heyecanlı heyecanlıvurarak haykırıyordu:— Kardeşim Emine, nerdesin? Pencereyegel, bak, sana ne söyleyeceğim!Bir cevap alamayınca kendi kendine:— Aman bu karı da ne miskindir! Kıyametlerkopsa o kuytu odadan dışarı çıkmaz. İçerdehaşrolur kalır.Yumruklarının şiddetini iki kat artırarak:— Emine Hanım, azıcık pencereye gel... Bakneler olacakmış neler... Dünyaya yıldız çarpacakmış...Merakımdan bir yerlerde duramıyorum...A, bak karı ses bile vermiyor. (Yumruğudaha şiddetle indirerek) Ölü müsün ayol?Azıcık kıpırda.
Tanıtım Metni
