Tüm ormanı gören bahçenin en güzel yerinde bir portakal ağacı vardı. Ağacın dibine oturmuştuk ve Leyla eliyle bana yukarıyı işaret ediyordu. Başımı kaldırdığımda portakal ağacının tepesinde sadece üç tane portakal vardı.
“Kocaman ağaçta başka portakal yok mu?”
“Hayır baba bu ağaçta nedense her sene üç tane portakal oluyor.”
“Neden peki?”
“Bunu buraya sen diktin baba.”
Küçük Leyla konuşmasına devam ediyordu. “Sen şimdi o portakalların kimler olduğunu da hatırlamıyorsundur.”
“Ne demek anlayamadım.”
“Baba orada üç portakal var. Şu en güzel olan işte o benim, yanındaki Asya yani annem, şu küçük olan da Ali Asaf.”
Yüzüne bakarak, “Peki ben neden yokum?”
“Baba bu portakal ağacı sensin.”
