Her uyanışım senin ölümün ve bu karanlığa açılan gözlerim.
Her gün ölümünü izlemek...
Her gün yanmak.
Burada her gün kendi ölümümü görüyorum, bedenim nefessiz, bedenim sessiz.
Ruhum yalnız, her gün uykuya hasret... Sana giden yola.
Bedenimi burada bıraktım ruhum senin.
Yaşadığın yer evrenin en ücra yeri,sana benziyor.
Uçsuz bucaksız deniz, sürekli yağmur ve rüzgar.
Saatlerce birbirinden ayrılmayan gözler, sonra ölüm.
Uyanış ve tekrar uyku hali, tekrar ölüm.
Tekrar tekrar tekrar.
Çıkılması en zor merdiven, kalbin merdivenidir.
