Buradaki fikir, grevcileri yıkıcı, halka zararlı ve ortak çıkarlara aykırı olarak sunmanın yollarını bulmaktı. Ortak çıkarlar “biz”in, yani iş adamının, işçinin, ev hanımının çıkarlarıdır; hepsi bu kadar işte: “biz”. Biz birlikte, uyumlu ve Amerikancı ve yine hep birlikte uyum içinde çalışmak istiyoruz. Ama birde ortalığı dağıtan, sorun çıkaran, uyumu bozan ve Amerikancılığı ihlal eden kötü grevciler var.
Hep birlikte yaşayabilmek için onlara engel olmalıyız. Şirket yöneticisi ve yerleri temizleyen adamın çıkarları ortak. Hepimiz birlikte, sevgi ve uyum içinde Amerikancılık için çalışabiliriz.
Aslında temel mesaj buydu. Bu mesajı vermek için büyük bir çaba harcandı. Ne de olsa söz konusu iş dünyasıydı ve engin kaynaklara sahiptiler ve bu nedenle medyayı kontrol ediyorlardı. Ve bu çok etkili bir şekilde işe yaradı.
Daha sonra, “Mohawk Vadisi Formülü” adı verilen bu yöntem, grevleri kırmak için defalarca uygulandı. Bunlara “grev kırmanın bilimsel yöntemleri” deniyordu ve kamuoyunu amerikancılık gibi yavan, boş kavramlar uğruna harekete geçirerek çok etkili oldular.
Buna kim karşı çıkabilir ki? Ya da uyum sağlamak. Buna kim karşı çıkabilir? Ya da körfez savaşı’nda olduğu gibi, “askerlerimizi destekleyin.” Kim buna karşı durabilir? Veya sarı kurdeleler. Kim buna karşı durabilir? İçi tamamen boş olan herhangi bir şeye.
