Her biri yalnızlıklara, uzaklaşmalara odaklanmış altı öykü. Kocası ölmüş yaşlı bir kadının, salonunun ortasında büyüyen ağaçla yaşayan bir başkasının, yıllar sonra kapısını çalan âşığına mesafelerini fark edenin; bir iskele üzerinde delikanlıların dikkatini çekemeyen genç bir kızın, o kızı seyreden aşkı tükenmiş kadının; bir adanın ortasında, değişen insan algıları karşında yalıtılmışlıklarını duyumsayan bir genç kadın ile annesinin yalnızlıkları. Yaşantının içinden çekilip sorgulanan yaşamların anlamları… Birbirinden farklı, kısa zaman dilimleri halinde aslında birbirinin aynı yaşamları sunuyor bizlere Peride Celal. Bunlardan biri, bizzat kendi yaşamından bir zaman kesiti bekli de.
Gündelik yaşamın görünümlerini anlatırken bu dünyayı karmakarışık dışavurumundan arındıran bir biçem; dingin, duru, pürüzsüz bir dil.
* * *
“Bu küçük öyküler yaşadığımız Kaos’un içinde kaybolup giden birkaç insandan esintiler. Bakalım nasıl bulacaksınız?”
Peride Celal’in 3 Nisan 1999’da Selim İleri’ye imzaladığı Melahat Hanımın Düzenli Yaşamı kitabına düştüğü nottan…
