Hüseyin Rahmi Gürpınar 1864’te İstanbul’da doğmuş, 8 Mart 1944’te Heybeliada’da yaşamını yitirmiştir. Edebiyatımızın en önemli romancı ve hikâyecilerinin arasında yer almaktadır. Hüseyin Rahmi, resmî ya da özel olarak düzenli bir eğitim almamıştır, tamamıyla kendi kendini yetiştirmiş bir yazardır. Küçük yaşta yazmaya başlayan Hüseyin Rahmi’nin, on iki yaşında kaleme aldığı Gülbahar Hanım adlı piyesi diğer bazı kitaplarıyla birlikte Aksaray’da çıkan bir yangında yanmıştır. Üstadı saydığı Ahmed Mithat Efendi’nin açtığı popüler roman anlayışını realist ve giderek natüralist ölçüler çerçevesinde sonuna kadar götürmüştür. Romanlarının önemli bir özelliği de toplumsal bir yergi taşımasıdır. Eserlerinde İstanbul’un mahallelerindeki yaşam tarzını natüralist bir biçimde dile getirmiştir ve bu yönüyle “sokağı edebiyata getiren sanatçı” olarak anılmıştır.
“Melek Sanmıştım Şeytanı” döneminin toplumsal ahlak sorunlarını ele alan hikâyelerden oluşmaktadır. Hüseyin Rahmi bu eserinde de akıcı dili ve yalın üslubuyla okuyucularını karşılar. İroni ve mizahla örülü kitaplarından en akılda kalıcı olanlarından biri “Melek Sanmıştım Şeytanı” adlı eseridir. Eser döneminin İstanbul yaşamını, kadın erkek ilişkilerini ve metalaştırılmış kadın figürünü mahalle aralarından bize bir derleme ile sunar.
