Hececi öz şiir ve Garip anlayışı gibi birbirinden farklı iki etkinin altında şiire adım atan Eloğlu, 50’li yıllarda bütünüyle Garip’in, 60’tan sonraysa İkinci Yeni’nin izini sürmüştür. Bu şiirin her iki şiir hareketiyle ilişkisi tek taraflı olmamış; etkilendiği bu anlayışları kendi potasında eritmiş, onlara kendi özgünlüğünü ekleyebilmiştir. Karşıt iki bakış açısından dünyaya, topluma ve bireye bakan Eloğlu şiiri, gördüğü çarpıklıkları şiirleştirmiştir. Bu şiir, hem iki anlayış arasında bir köprü kurmuş hem de modern şiirimizin farklı söylemlerini bünyesinde toplamıştır. Uğradığı iki kavşaktan kendi özüne kattığı nitelikler bakımından bir anlamda modern Türk şiirinin belleği konumuna yükselmiştir. Bütün bunlardan ötürü yirminci yüzyılın ikinci yarısında şiirimizin öz ve biçimde yaşadığı dönüşümü Eloğlu şiiri üzerinden takip etmek mümkün gözükmektedir.
