Bir gün öğrencileriyle birlikte kır gezintisine çıkmıştı. Karşıda kayalar yükseliyordu. Öğrencilerine dönüp, “Önce ‘sen güzelsin’ diye bağıracaksınız sonra da ‘sen kötüsün!’ diye. Tamam mı?” dedi.
Hiçbiri bu isteğe bir anlam verememişti, ama başladılar hep birlikte bağırmaya: “Sen güzelsiiin!”
Ses yankı yapmış, kayalara çarparak geri dönmüştü.
Hepsi de şaşkınlık içindeydi. “Devam edin” dedi Mevlâna.
Bu kez de, “Sen kötüsüüün!” diye bağırdılar. Ses yine geri dönmüştü. Merak içinde hocalarının ne diyeceğini bekliyorlardı. “Gördünüz ya, tıpkı sesin yankı yapıp geri dönmesi gibi bütün yaptıklarınız da size geri döner” dedi, “o nedenle eğer güzel ve iyi şeyler yaparsanız güzel ve iyi şeyler görürsünüz, kötülük yaparsanız kötülük görürsünüz”.
