Tahkimin bilinen tarihçesi oldukça eski dönemlere dayanmakla birlikte günümüzde milletlerarası alanda tahkim, belirgin bir artışla tercih edilen uyuşmazlık çözüm yolları arasında yer almaktadır. Özellikle küreselleşmenin güçlü etkilerinin gözlemlendiği milletlerarası ticarette, tahkim müessesesinin milletlerarası ticari uyuşmazlıkların çözümüne uygun düşen kendine özgü yapısı ve işleyişi ile devlet yargısına kıyasla sağladığı avantajlar, milletlerarası ticari tahkimi artık evrensel bir boyuta taşımıştır. Tahkime hâkim evrensel prensipler çerçevesinde, dünya genelinde tahkim kuralları arasında bütünlük sağlamaya yönelik yasal düzenlemeler yapılmıştır. Teknolojik yenilikler ve gelişimlerle anılan yüzyılımızda, milletlerarası ticari uyuşmazlıkların tahkim yolu ile çözüm sürecine dair tahkim hukuku yenilenmişse de bu alanda güncellenmeye olan ihtiyacın devam ettiği söylenebilir. Milletlerarası ticari tahkimin hukukumuzdaki kaynaklarına ilişkin yapılan yasal düzenlemeler kapsamında; 4686 sayılı Milletlerarası Tahkim Kanunu'nun yürürlüğe girmesi ile ülkemizde milletlerarası düzenlemelerle uyumlu olarak milletlerarası ticari tahkimin düzenlendiği ana mevzuat oluşturulmuştur.
Bu çalışmada Türkiye'de milletlerarası ticari tahkim konusu, özellikle Milletlerarası Tahkim Kanunu'na göre milletlerarası ticari uyuşmazlıkların tahkim yolu ile çözümü çerçevesinde işlenmiş; uygulamadaki bazı sorunlar ile tartışmalı hususlar, Yargıtay kararları ile doktrindeki görüşlere yer verilerek tahkime dair prensiplerle birlikte değerlendirilmiştir. Milletlerarası ticari uyuşmazlıkların tahkim yolu ile çözümü kapsamında ulaşılan yabancı hakem kararlarının Türkiye'de tenfizi, 5178 sayılı Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanun ve New York Sözleşmesi yönünden ele alınmıştır.
