Her ne kadar Selefiliğin tarihi, bir düşünce ekolü, İslam’ı anlama ve yorumla biçimi olarak İslam taarihinin ilk yıllarına kadar uzansa da, Selefiliğin yakın dönem için dikkati calip bir hal alması 11 Eylül saldırılarının akabine denk gelmektedir. Son bir asırdır Suudi Arabistan öncülüğünde Arap Yarımadasına hakim resmi bir mezhep olan Selefilik içinden, özellikle altmışlı yıllardan sonra Mısır merkezli siyasal yönü baskın İslamcı düşüncenin tesiri ve bazı bölgesel gelişmeler neticesinde radikalize olan ve şiddeti bir değişim yöntemi olarak benimseyen el-Kaide gibi örgütler ortaya çıkmış; Mısır’da 25 Ocak Halk Devrimi gerçekleşinceye kadar Selefilik denilince, özellikle batı dünyasındaki araştırmaların yönlendirmesi sonucu akla ilk gelen kendilerine “cihadi selefiler” denen bu kimseler olmuştur. Oysa şiddeti bir değişim yöntemi olarak kabul etmeyen, eğitim, irşat ve davet yöntemleri ile toplumun ve devletin İslamlaşmasını savunan ve çok daha büyük toplumsal desteğe sahip apolitik selefi hareketlerin bulunduğunun farkına Mısır’daki devrimin akabinde varılmıştır. Bu kitap, Mısır’daki bütün selefi hareketleri ele almakla birlikte daha çok söz konusu sürecin ön plana çıkardığı, siyasal mücadeleyi ve şiddeti bir değişim yöntemi olarak kabul etmeyen söz konusu apolitik selefi hareketlerin ortaya çıkışını, gelişimini, tasnifini, düşünce esaslarını, yapılanma tarzlarını, faaliyet alanlarını, yaşadıkları dönüşümü ve toplum ile olan münasebetlerini Mısır özelinde İslami hareket bağlamında incelemeye çalışmıştır.
