İnsanoğlunun yaşam serüveni içinde çeşitli his, hayal ve hakikatlerle kurduğu ilişkiyi çözümlemeye çalışırken aşk acısı, ölüm ıstırabı ve intihar dehşetiyle yüzleşme gerçeği, öteden beri felsefenin temel sorunlarından biri olduğu gibi sanat ve edebiyatın da vazgeçilmez konuları arasında yer almaktadır. Bu bağlamda şiir insanı, onun sosyal çevresi içindeki yerini, duygu ve düşünce dünyasını, ilgi ve eğilim alanlarını dilin geniş imkânlarını kullanarak en üst seviyede yansıtan estetik bir sanat unsuru olarak değer kazanır. Bu eser, yenileşme dönemi Türk şiirinde aşk, ölüm ve intihar olgularının yerini; hangi şairler tarafından nasıl işlendiğini, dayandığı arka planları inceleyen tematik bir panorama hüviyetini taşımaktadır. Kemal Erol, bu kitapta Tanzimatla birlikte başlayan ve günümüze kadar devam eden yeni Türk şiirinde şairlerin aşk, ölüm ve intihar gerçeğine yükledikleri anlam ve işlevin izini sürmektedir. Yazar, kitap boyunca okuru metinler arası bir yolculukta sözü edilen temalarla karşılaştırırken, aşk, ölüm ve intihar trajedisinin insan yaşamı içindeki yerine ışık tutmaktadır. Bu bakımdan eser, acılı yönleriyle yaşam gerçeğinin bir özeti gibidir.
