Sık sık yurtdışında konferans vermek üzere davet edilen Georges Duhamel, 1927'de meslektaşı Luc Durtain ile Moskova'ya gider. Dönüşünde seyahat anılarını Mercure de France'da çok hızlı bir şekilde yayınlar. Bu eser, 1918'den beri Rus Devrimi ve SSCB hakkında yayınlanan pek çok seyahatnameden biridir. Bu anlatı, yaklaşımı ve biçimiyle Sovyet sistemine tanıklık eder. Duhamel, toplumsal sorunların çözümünün ancak bireyin kendini düzeltmesiyle kanıtlanabileceğini açıklar. Ona göre medeniyet, insanın kalbinde değilse, hiçbir yerde değildir. Toplumsal sorunların çözümünün ancak bireyin kendini yenilemesiyle sağlanabileceğine inanır. Duhamel, SSCB'ye yaptığı gezi sırasında, onu siyasi bir ilgi duymaya itebilecek kolektif dürtüye boyun eğmeyi reddeder. Kendisini eleştirel olaylardan uzak tutar. Siyasi düzende, her türlü suç ortaklığına karşı kendini korumaya dikkat eder. Yazarın eserinde bahsettiği konular övgü ya da aşağılama biçiminde değildir. Seyahat notlarında bahsettiği açıklamalarda, asla tanık konumundan yargıç konumuna geçmez. Toplumsal ve düşünsel yapıyla ilgili temel sorunlardan bahseder. Yazar, Sovyet hipotezinin bir değerlendirmesine tarafsız olarak tanıklık eder. Siyasi ve bilimsel gözlemlere yol açabilecek seyahat izlenimlerini Fransız Devrimi ile karşılaştırır. Komünist hipotezi orijinal saflığını koruduğu sürece, bu fikrin başarılı olacağını düşünür. SSCB'de bireyin içsel özgürlüğü ve hümanist kültürü, eşitlik ve kardeşlik ilkelerine dayalı bir toplumsal yapı ile güvence altına alınacaktır.
