Mektup, bir edebi tür olarak tarihe karıştı. Artık kimse kimseye mektup yazmıyor. Artık kimse postacının yolunu gözlemiyor. Bir zarfı heyecanla açmayı, mektubun taşıdığı yükü merak etmeyi çoktan unuttuk. Yeni haberleşme sistemlerinde mektubun sıcaklığını bulmak imkânsız. Günümüz okurunun eski mektupların sıcaklığına sığınmaktan başka yapabileceği bir şey yok.
Yazarların, akademisyenlerin, sanatçıların mektupları bir bir ortaya çıkarılıp yayınlanıyor. Merhum Muhan Bali de kendisine yazılan mektupları yayınlamak istemiş. Ancak ömrü vefa etmemiş. Bu kitap onun vasiyetinin yerine getirilişidir.
Kitapta on yedisi Prof. Dr. Mehmet Kaplan’a, on dördü Turgut Günay’a, üçü Behçet Necatigil’e, dördü Orhan Şaik Gökyay’a, dördü Andreas Tietze’ye, altısı Cemil Cahit Güzelbey’e, on biri Talat Sait Halman’a, onu İnal Cem Aşkun’a, ikisi M. Sabri Koz’a ve yedisi Uğur İbrahimhakkıoğlu’na ait olmak üzere toplam yetmiş dokuz mektup yer almaktadır.
