Lezzet odur ki tatmayan bilemez. Nefislerin lezzeti, bir ismi de Kuddûs olan Allâh'a münâcâttır. Kalblerin lezzeti, üns ve ülfet oluklarından akan feyizli seslerdir. O ünsün çalgısı kuds köşklerinde çalınır, hem de tevhîd ilâhileriyle... O köşkün kurulduğu yer temcîd bahçeleridir. Orada mânâlar dile gelir. O çalgıların sesi yalnız erbâbına duyurulur. Onlar bu ses dayesinde coşup uçmağa başlarlar. O sesler bunları uçurur, uçurur, uçurur... Tâ ki o güçlü padişâhın katına varıncaya kadar... Ruhların lezzetine gelince onlar muhabbet şarâbını içerler ve ulvî tatlarını böyle alırlar. Sâkîleri ledünnî âlemin gelinleridir. Yerleri vuslat âlemindeki halvetgâhtır. Safer Dal'ın Istılâhât-ı sûfiyye fî vatan-ı asliyye
