Tasavvuf dünyasının önemli isimlerinden Ferîdüddîn Attâr’ın bizlere armağan ettiği seçkin
rubailer mektubu olan Muhtarnâme elli farklı başlık altında yüreklerimize hitap eder. Klasik
bir divan tertibi üzerine tevhit ve naat ile başlar, sahabenin fazileti ile devam eder. Yeri gelir
nefsinden şikâyette bulunur, ruh sırrının bilinmezliğinden, hayret makamından, ahirete
yönelip dünyadan el çekmek gerektiğinden bahseder. Âşığın çaresiz hallerini, sevgilinin türlü
türlü vasıflarını coşkulu bir dille ifade eder. Canlı bir dile sahip olan Attâr, zihnindeki
düşünceleri daha anlaşılır kılmak adına çeşitli sanatları kullanır, sembollerle somutlaştırmaya
çalışır. Bu vesileyle anlatımını diri tutar ve okuyucunun zihninde bir resim oluşturur böylelikle
asırlar sonrasında da okunabilir olmayı başarır.“O ilginç sırrı ne sen bilirsin ne de ben
Onu çözmeye ne sen güç yetirirsin ne de ben
Eğer sırrın bir zerresi aşikâr olursa
O sırrı ne sen okuyabilirsin ne de ben!”
