Birinci Dünya Savaşı’nın ardından küresel bağlamda klasik sömürgecilik anlayışı sona ermiş, Osmanlı İmparatorluğu’ndan ayrılarak bağımsızlığa erişen ülkeler İtilaf Devletleri’nin odak noktası haline gelmiştir. İtilaf Devletleri, yeni sömürgecilik olarak nitelendirilebilecek manda kavramını Paris Barış Konferansı’nda öne sürmüş ve bağımsız ülkeleri masumane bir yardım vaadiyle mandaları haline getirmeye çalışmıştır. Osmanlı İmparatorluğu için de aynı şeyleri hedefleyen İtilaf Devletleri’ne Mustafa Kemal ve arkadaşları engel olmuştur. Bu kitap, dönemin mandacılık anlayışını Cumhuriyet tarihimizin en önemli olayları olan Erzurum ve Sivas Kongresi belgeleri ışığında değerlendirmektedir.
