Mutluluk denilen şey bir andır. Uzun sürense; bir anlık mutluluğun ser hoşluğudur. Bu ser hoşluk, her zorun ilacıdır. Kısaca mutluluk, kalple ilgili, ruhî bir haldir. Yerini hiçbir şeyin alamayacağı kadar köklü ve insanın özüyle ilgilidir. Maddeye dayalı mutlulukların bu duruma ekleyecekleri hiçbir şey olamaz.
Mutluluk bir bilinç işidir: fark etme, ayırt etme, yargılama; düşünebilme işidir! Önce kendine dürüstlükle başarılır. Mutlu olan, kendini aşmak, öğrenmek, üretmek ister.
Mutsuzlar, olanaklarını keşfetse de gerçekleştiremeyendir.
Mutsuzluk, insanın yaşama beceriksizliğidir.
Kendini gerçekleştiremeyen, düş kuramayan, görüşlerini açık açık dile getiremeyendir. Mutluluk içimizde, uzaklarda aramayalım. Mutluluk sevdiklerinin bulunduğu yerdir; o halde mutluluk bizim için İzmit’te saklı olabilir.
