Toprağa düşmüş bülbül ve gülü yan yana görenler gözyaşlarına mâni olamamış. Bu sırada nur yüzlü aksakallı bir ihtiyar gelmiş. “Bunlar kaçıncı bülbül ve gül birbirinin sonu olan? Birlikte ebedi sevgiliye koşmak yerine birbirinin yolunu kesen, ölümüne sebep olan... Âdem aleyhisselâmdan bugüne kaç milyar gül ve bülbül birbirinin helakine, sonsuz felakete sürüklenmesine sebep oldu?” diyerek bülbül ile gülü yan yana kara toprağın bağrına emanet etmiş.
Kendisini seyredenlere dönmüş ve “Bülbül ve gül... Hakiki ve ebedi aşka giden yolun yolcuları... Bu yolda birbirlerinin tamamlayıcısı olmak için yaratılmışlar. Yüce Mevla’mız sebepler dünyasında... Onlara birlikte gülebilme, birlikte saadete kavuşabilme nimetini ihsan etmiş, birbirinin sebebi kılmış... Ama bunu başarabilen çok az... Önlerinde en büyük engel kartal değil hep nefisleri olmuş.” demiş.
