Gülmece yazınımıza anasının arı sili Türkçesini kararlılıkla, aşkla taşıyan; yazıp durmalarımızın/ sanatın özündeki “Hayır!” çığlığını, muhalif halini her dem yüreğinde duyan; düşünmenin, düşlemenin, soru sormanın, veriliye karşı çıkmanın değerini çok iyi bilen; ülkesini, dünyanın çocuklarını çok seven; hep yoksulun/ güçsüzün yanında duran usta bir kalem için, Muzaffer İzgü için hazırladık bu yapıtı. İzgü’müz bir gün, bir ay, bir yıl daha (daha çok) kalsın aramızda... o çok sevdiği çocukları üzmesin diyeydi bu çabamız da... Ne ki olmadı; İzgü, bu yapıtı (birkaç metni dinledi, hazırlığımızı son anda öğrendiyse de) göremeden ayrıldı aramızdan.
Tesellimiz şu ki Türk gülmece ve çocuk yazınına ömrünü vermiş İzgü’yü bu yapıtta bütün yönleriyle okurun, meraklıların, araştırmacıların, çocuklarımızın gözleri önüne sermiş olduk.
Onun çoktan hak ettiği bir çalışmaydı bu güldeste.
Güzel anısı ve o büyük emeği önünde saygıyla eğilerek...
