“Ve bir damla kopar mavi gökteki gri buluttan. Nazlı nazlı süzülüp yeryüzüne inerken muhteşem Uludağ’ı seyreder sonsuz keyifle. Doğuya bakıp yedi parçaya böler gün ışığını, batıya dönüp bütün Bursa’yı sığdırır minik merceğine. Görsel bir şölendir sergilenen, seyrine doyum olmaz. Nihayet, Kutlu dağın zirvesinde, bir kayın ağacının yaprağına konuverir nazikçe. Yük olmak istemez, kayarak düşer susuz toprağa rahmet damlası. Ve sıkıca sarılırlar, toprak ve yağmur birbirine. Uzun uzun fısıldarken sevincinden ıslanıverir toprak...
Okyanusta garip bir damla değilsin dostum, deryayı temsil eden özel bir katresin. Dışarda arama mucizeleri, mutluluk ötende değil ki! Söndürme iç ateşini, umutvar ol! Çünkü büyülüdür umut dostum!"
