“Zihinde olan herkes cehennemdedir.”
Nasıl affedilir?
Neden affedilir?
Neyi affetmeliyim, insanları mı, kaderi mi?
“Affettim” dediğimde sihirli bir değnek dokunacak ve olan biten yoluna mı girecek?
Peki, hadi affedeyim, dedim, kimden ve nereden başlayacağım?
Serpil Güntay, O Şeytan Benim isimli bu ilk eserinde ruhumuzu şefkatsizlik kirinden arındırmak için bizi sarsıyor. Akıcı bir üslupla ve yaşanmış hikâyelerle sürüklenip keşif yapacağımız yolculuk başlıyor...
“Bu hayatında dersin olan şey, yaşam amacın. Seçtin yaşadın. Yaşayıp, anlayıp, anlatmak için. Derinden hissederek, sarsılma sebebin bundan. Şimdi dinle; şefkat, cennetin kapısını açan tek anahtardır. Zihindeki cehennemle, kalpteki cenneti iyi anla. Herkes cehenneme girecek ve sonunda sadece mümin olanlar cennete girebilecek, denmesi bu sebeple. Zihinde olan herkes cehennemdedir zaten, derin acıların içindedir, sadece yolun zorluğuna odaklanmıştır. Burası yolun en başıdır çünkü. Oysa şefkati anlayan ve o tanrısallıkla yaşayan herkes cennete ulaşır. Herkesin cenneti kalbinde vücut bulur. Onlar gerçek müminlerdir. Yani, kalbine ve kalbinde var olan muazzam güce inananlar…”
