Bu insanların tantanalı sohbetlerini bölüp onlara: “Siz şunun ya da bunun iyi olmadığını söylüyorsunuz, peki o halde ne yapmalı?” diye sorun. Onlar hiçbir şey bilmezler... Onlara oldukça basit bir çare sunsanız, onlar: “Ama bunu birdenbire nasıl buluverdiniz?” derler. Kesinlikle böyle söylerler, çünkü Oblomovlar başka türlü cevap veremez... Oblomovlar ile konuşmaya devam edip onlara: “Ne yapmak niyetindesiniz?” diye sorun. Onlar size Rudin’in Natalya’ya verdiği cevabı verecekler: “Ne yapmalı? Elbette, kadere razı olmalı. Elden başka ne gelir! Bunun ne kadar acı, ağır ve dayanılmaz olduğunu çok iyi biliyorum ama hükmü siz verin...” Onlardan daha fazlasını beklemeyin, zira hepsi Oblomovluğun izini taşıyor. Rus eleştirmen ve yayımcı Nikolay Aleksandroviç Dobrolyubov’un yazıldığı dönemde hem tepki çeken hem beğenilen Oblomovluk Nedir? adlı makalesi bizlere Oblomovluğun ve Oblomovların mükemmel bir tanımını yapar. Gonçarov, bu eserle ilgili şunları söyler: “Bana öyle geliyor ki, bundan sonra Oblomovluk hakkında yani Oblomovluğun ne olduğu hakkında hiçbir şey söylenemez. Dobrolyubov, bunu hissetmiş olacak ki, makalesini herkesten önce yayımlamakta elini çabuk tutmuş. İki şey beni hayrete düşürdü: Sanatçının aklındakileri anlaması. Nasıl oluyor da sanatçı olmayan biri bunu bilebiliyor? Dobrolyubov, oraya buraya saçılan bu kıvılcımlarla enteresan bir şekilde Belinski’deki büyük yangını anımsattı.”
