O gün, akşamın olmasını hiç istemedim. Ama zaman benim isteğimle ayarlanmıyor. Ben ne kadar istemesem de akşam oluverdi. Annemden aynayı isteyince hiç ikiletmedi. Elim titreye titreye aldım aynayı. Gözümü kapattım, yüzümün hizasına kaldırdım ve bir süre gözlerimi açmadan bekledim. Ve... Gözlerimi... Aç..tım!
Neredeyse uçacaktım. Bu gördüğüm ben miydim? Bu güzel yüz, bu ışık saçan gözler benim miydi? Elimde tuttuğum ne güzel aynaydı!
Okudum güzel oldum
Kendimi özel buldum
Her yöne bir yol vardı
İnsanda karar kıldım
