Hiçbir söz, hiçbir teselli, hiçbir sarılma, hiçbir dokunuş belki yaralarımızı sarmayacak! Ama her şeye rağmen yaşamalıyız. Rüzgâra, yağmura, çamura, başımızdaki belaya, içimizdeki yaraya rağmen! Bunca felakete, yıkıma, acıya, gözyaşına rağmen! Nefes alıyorsak ve biraz olsun dermanımız varsa, yaşamalıyız!
İnsan güçlü olduğu için yorulmaz. İnsan uzun süre güçlü olmak zorunda hissettiği için yorulur. Bazen kimsesiz, bâzen çaresiz kaldığımız zamanlarda yaşamımızda nefes almanın, yaşama tutunmanın ve umudun önemini anlatıyor bu roman. Umudu ve yaşamı simgeleyen petunya çiçekleri gibi ışığı arayarak ve rengârenk; nefes varsa yaşam vardır, yaşam varsa umut vardır. Kahramanımız bu süreci umutla, sabırla bekleyerek ve yolculuğun esrarlı olduğunu bilerek güçlü kalmayı başarıyor.
Uzun bir aradan sonra "Öldüm Der Yine Yaşarsın" romanıyla okurlarını selamlıyor Tolga Akpınar.
