Akılla bir söyleşim oldu dün gece: Dedim: Ey akıl, ey her bilginin anası! Soracaklarım var, cevap verir misin? Zordayım, bir yol gösterir misin? Dedim: Şu yaşamdan bıktım, ne yapsam? Dedi: Biraz daha yan ve dayan! Dedim: Anlat bana, nedir şu yaşamak? Dedi: Bir düş, gör görüntü ve kaybolmak. Dedim: Ağaya, beye hizmet etmek nedir? Dedi: Az zevke karşılık çok dert çekmektir. Dedim: Şu zalimler yok mu, kim bunlar? Dedi: Kurt, köpek, çakal makal da var. Dedim: Biraz daha anlat, bunlar neyin nesi? Dedi: Üç beş sevgisiz, üç beş kötü niyetli. Dedim: Bu deli gönül ne zaman akıllanacak? Dedi: Daha var, biraz kulaığ burkulacak. Dedim: Beğendin mi Hayyâm’ın sözlerini? Dedi: Güzel lâf etmiş, sayıp dökmüş derdini.
