On iki prens adımlıyor düşleri,
Her biri safahatla ilerlemekte zaman çizgisinde,
İsimler ve kişilikler değişime uğruyor olsa da, onlar tektiler.
Ve sevgiyi görev addetmişçesine kucaklamaktalar zamanı.
Zamanın aldatıcılığına aldırmıyorlar.
Her zaman dilimini kutsal sayarcasına kucaklıyorlar hem de.
Sevgi tekti.
Bölünmeyi hak eden sadece sevgiydi belki.
Öyle ki, birimlere ayrıldığında sevda olmakta sevgi.
Onlar on iki kolu olan beyaz ahtapottu,
Ya da on iki başı olan ejderha.
Ejderhaların kimisi kötü algılayış içinde.
Kaçınılmaz ve gerçeklik sayıldığında,
Varoluş mucizesi.
Seviyorum zamanı,
Kucak açıyorum zamana,
Biliyorum ki zaman mühürleri açıldığında fedakârlık yansıtıyor.
Boşu boşuna mühürlenmemişler demeyi ilke edindim.
Geçmiş zaman mühürlerindendi bin boğalar.
Verdikleri hizmet anlatmakla bitmez.
Yok olmuş sanılan canların varlığı efsaneleri diri tutmakta.
