“Şiddetli deprem gibidir bir kadının gidişi, taş üstünde taş bırakmaz.”
Neden mi otuzundan sonra?
Çünkü kadın dünyadaki tüm acıları, tüm deneyimleri, tüm zevkleri bu yaşa kadar tecrübe etti ve adına “erkek” denilen, kalbi ile beyni arasındaki dengeyi kurmakta oldukça zorlanan varlıklar olmadan da hayata devam edebileceğini ve kendi ayakları üzerinde durabileceğini otuzundan sonra anladı.
Aslında kadın, kimseye ihtiyacı olmadığını, kendi kendine yetebildiğini bu yaşta fark etti.
Kimilerine göre geç oldu belki ama zararın neresinden dönerse kârdı ona göre.
Var olsun kadınlık!
Var olsun güçlü kadınlar!
Var olsun bu kitap sayesinde hayatına kendinden emin devam edecek olanlar…
