yeniden ve en usul yerinden yaklaşırdım hayata başlardı yeniden, günün başladığı yerinden sıkıntının dokusunda kırçıl renkleri dokunuşun masal çoğaltırdı kılıç ve ney; hayat durgun, derin, doğulu
ölümü yedeğinde hep taşıyan
ve hep ölümünü yüzünde taşıyan bu geniş zaman
bu gece, bu zamanın elmas
elmasın kanlı vuruşları gene, içinde
boğulduğum daralan an
uzun bir hikâye olan tarihin bütün
güzelliklerinin koynuna milatsız almaktadır beni
boynuna
boyuna açık sevgilerle çağrıldığım hayat, yeniden ve en usul yerlerinden başlardı sözdür düşen boynuma, bana yalnız söz kaldı
