Aristoteles için, tıpkı evrendeki tüm hareketlerin tanrıya doğru, onun uğruna veya aşkına olması gibi, insanın yaşamı ve yapıp ettikleri de mutluluğa doğrudur, mutluluğun uğruna veya aşkınadır. Başka bir deyişle, insanın ve onun yaşamının nihai amacı mutluluktur. Bu mutluluğa yaklaşmanın yolu ise doğru akla veya erdeme uygun eylemlerle dolu etkin bir yaşam, kısaca iyi yaşam sürmeye zemin oluşturacak bir karakter inşa etmektir. Ne ki, kişi bunun gereği neyse yapmaya hazır olsa bile, koşullar buna elverişli olmayabilir. Her şeyden önce bu yola girecek kişinin bir kentte yaşaması gerekir. Çünkü insan kentçil bir hayvandır. Ancak kişinin mutluluk yoluna girebilmesi için bir kentte yaşaması yetmez, aynı zamanda söz konusu kentin kendine yeter ve iyi yönetilen, iyi yasalarla idare edilen bir kent olması da gerekir. Başka bir deyişle, kent yönetiminin veya yönetim biçiminin tek tek her bir yurttaşın mutluluğunun önünü açacak şekilde, güzelce tasarlanmış olması gerekir. İşte Aristoteles’in Politika’sının konusu tam da budur, yani böyle bir yönetim biçiminin nasıl kurulması ve idare edilmesi gerektiği.
