Niviskar, di romana xwe ya bi rojen xwe yen zaroktiye destpe dike de bajare Amude weke lehengeke teswir dike ü atmosfera vi bajar di nav serencama çiroke de vedibeje. Niviskar di gel ku buyeren tarixi en weki şewitina sinemaya Amude, kuştina zarokan u werankirina Cezîreye wek serpehatiyan sereke bi zimaneki zelal neql dike:
Le gava dihatin, beşek ji wan di miqilkan de an di tenuren dadayi de dihatin birajtin. Me ew bi dafen hesini digirtin an jî bi “merkeben” ku me li ser sergoyan dinixumandin. Me kelekek wan datani ser dareki piçûk ku me bi beneki direj giredida. Hema çiq derbasi binê “merkebe” dibun, me ben dikişand u merkeb bi ser çiqan de diket.
Niviskar bi çave gelek lehengan ve çiroka xwe vedibeje.
Di metne de tişta balkeş ew e ku vebejer denge lehengan gelek baş ü serkefti digehine xwendevanan. Ji wan ji ya heri balkeş dapira vebejer e ya ku baweriya xwe bi tişten wek xurefeyan diine u bi gotineke dînan bi heş u aqil dike. Herwisa ligel tehlilen lehengan ev roman vebejiya dewreki ji dike ku di we de buyeren tekilhevbuyi, xeleken bi hev re giredayi u tîpen cuda bala xwendevanan dikeşe.
