Hatıra ekranımda Şarklı kadınlar önüme çıkıyor. El dokumasından mamül, parlak nakışlı uzun entarileriyle güçlü ve genç köylülerin masum yüzleri Batıya dönüveriyor; onların zarif, herhangi bir ideali bulunmayan ve haremde inzivaya çekilmiş hanımları ile kızları da peçelerini sıyırmaya can atıyor ve kırık dökük bir ümitle ufku tarıyorlar. [...] Ebediyete kadar kadın kalacaklar. Lakin değişiyor ve değişmeye can atıyorlar. İlkel bir durumdalar ama yine de ileriye gitmede kararlılar. Ancak herşeyden önce bu kadınlar ümitle dolular.
Tanıtım Metni
