Rusça’da kelime bir, iki veya daha çok sesten oluşur. Bağlaçlar, öntakılar, zamirler çok kısa kelimeler olmalarına rağmen, konuşmamızda önemli yer edinmekteler. Rusça’da bağlaçlar, öntakılar ve zamirler bir veya iki sesten oluşur. Örnek: bağlaçlar – и, а, но; öntakılar – в, к, с, на, за; zamirler – ты, он, мы, вы vs.
Sesler ve harfler kelimede her zaman birbirlerine uymayabilirler. Örnek: пол, брат, стол kelimelerinde sesler ve harfler yazıldıkları gibi okunurlar; fakat столы, вода kelimelerinde ise o yazılmasına rağmen a okunur; сад kelimesinde sonunda bulunan д harfi ise т gibi okunur.
Bazen, tıpkı соль kelimesindeki л sesine yumuşaklık kazandırmak için ünsüz harflerden sonra ь harfleri getirilir ve ь harfi telaffuz edilmez.
Rusça’da vurgu herhangi bir hecenin üzerinde yani birinci, ikinci, üçüncü vb. hecelerin üzerinde bulunabilir. Böylece город kelimesinde vurgu, birinci hecede, товарищ kelimesinde ikinci hecede, карандаш kelimesinde üçüncü hecede, переписать kelimesinde ise dördüncü hecededir.
Rusça’da vurgu sayesinde kelimedeki bir hece diğer hecelere göre daha kuvvetli bir şekilde okunur. Kuvvetli okunan hecedeki ünlü vurguludur, diğer ünlüler ise vurgusuzdur.
