İki delice zeytin sürgünü, filiz vermenin coşkusuyla hemen katılmak istiyordu hayata.
Her şey ne kadar renkli, ne kadar coşkulu ve hareketliydi. İki zeytin dalı, durup izlerken doğanın mucizlerini, biraz sıkıldı canları. Herkes bir macera içindeydi, bir ağaç dalı olarak öylece durmak olacak şey miydi? Hep böyle sıkıcı mı geçecekti günleri, rutin onları esir mi etmişti?
Elif Ayla'nın kaleme aldığı bu metin, rutin ile doğanın döngüsü arasında bir ilişki kurarak çocukların düzenli ve sürdürülebilir alışkanlıklar edinmesini, rutinin sıkıcı değil tam tersine ne denli faydalı olabildiğini anlatıyor. Hem keyifli hem de eğitici bu öyküye Hasret Küçük'ün resimleri eşlik ediyor.
