Yaşamayı, öle öle öğrenenlerin.
Canını yakanlara inat gülümseyenlerin.
Ağlaya ağlaya yürüyenlerin.
Tuttuğu dalı kuruyanların.
Güzel seveni, güzel üzenlerin.
Açılan yaraları delip deşenlerin.
Diliyle ettiği dualara, kalbiyle inananların
Neyin iyi geleceğini bilmeyip o karanlık evrede kalanların
Sevgilerini izah etmeye kalp coğrafyası yetmeyen insanların kalbine, acı olup batanların
Düştüğü ilk çukurda gömülmediği için ağlayanların
Yeryüzünde hala yaşamaya değer ne varsa yaşayamayanların.
Ay ışığında oturup, beliğinde ki son umut kırıntısını kesenlerin.
Birbirini sevmeyi bilmeyenlerin,
İnce dokunamayanların,
Ağaç dalı kıranların adına
Rüyadan uyanma vakti ‘Ulan’
