Bir insan, bir insanı,
En fazla ne kadar sevebilir Rüya Ağacım?
Eteklerden dökülen kirleri, paçalardan akan lekeleri,
En fazla ne kadar görmezden gelebilir?
Bir insan, bir insana,
En fazla ne kadar katlanabilir Rüya Ağacım?
Ağızlardan saçılan yalanları, dillerden boşalan riyaları,
En fazla ne kadar duymazdan gelebilir?
Çok mu karanlık burası da,
Her kibrit çöpüne dört elle sarılırız?
Çok mu çaresiziz burada da,
Bir yanımlık çöplere umut bağlarız?
Neden Rüya Ağacım,
Niçin bu kadar yalnızız?
İnsanlar...
İnsanları...
İnsanlara...
Neden muhtaç eder?
Söyle Rüya Ağacım, lütfen konuş;
Niçin her gece her gece, sana sığınırız?
Ve doğan her gün, mutlaka geceye varmasa,
Biz ne yaparız?
