“Duydunuz mu Sayın Miçi,” dedi Kiki. “Bundan sonra hep kötü rüya dağıtacakmışız.”
Miçi’nin ağzı şaşkınlıkla açıldı.
“O da ne demek?”
“Ben de tam bilmiyorum ama postanede herkes bundan söz ediyordu. Toplantı yapılmış galiba. Bundan sonra sadece kötü rüyalar üretecekmişiz.”
Acaba Kiki’nin dedikleri doğru muydu? Artık orası rüyalar değil de Kâbuslar Ülkesi miydi? Bütün dünya kâbuslara mı bulanacaktı?
Korkunç karanlık bütün dünyayı sarmadan Miçi bir şeyler yapmalıydı. Ama ne?
Miçi ile Ali’nin sınır tanımaz dostluğu bu hikâyede iyiliği, güzelliği vurgulayan, soluksuz bir maceraya yelken açıyor.
