Kadın ve erkek olduğunu unutarak omuzlamaktır hayatı, birlikte yaş alırken hayatın sırtını sıvazlamaktır seninle yaşlanmak. Bir çocuk kaybetmektir bazen ve ölmek üzere olan bir kediye nefes olmaktır. Ter akıtmaktır notaların arasında, aynı portede sevişmektir. Hiç bıkmamaktır iki kişi olmanın ağırlığından. Sevgiyle çamaşırları katlarken hiç gülünmeyecek bir şeye nefessiz kalana kadar gülmektir. Çamura mahkûm edilmiş bir arabaya hayat vermektir ve her sabah kahvaltı getirmektir yatak odasına. Seninle yaşlanmak bir mucizedir benim gibi kabına sığmayan bir bedene sıkışmış bu ruha. Yollara vurmaktır geleceği. Nereye gittiğimizi bilmediğimiz yolculuklara çıkmaktır. Senin ruhunda çiçek açmaktır seninle yaşlanmak. Verimli topraklarında açan çiçeğimi sevginle sulamandır ve bu sabah mutluluk, Elena’nın yüzyıllık evinde, sabun kokulu çarşaflarında, senin güçlü kollarında uyanırken şiirler yazmaktır senin uykulu yastığının sıcaklığında. Tüm bunlar, senin bana öğrettiklerin, verdiklerin ve aldıklarındır.
