Kendinizi küçültmekten vazgeçin. Keskin kılıçlara dönüşün. Beyazların önümüze attıkları ekmek kırıntılarıyla bizi sömürmesine izin vermeyin. Onları gemilere tıkın!
Anbarasan, Tamil Nadu’dan Singapur’a çalışmaya gelmiş, gözü pek, cevval ve iyi yürekli bir genç adam. Elleri beyazların kendisine verdiği işleri çarçabuk yapmakla meşgul olsa da, aklı fikri ülkesi Hindistan’ın bağımsızlığında, kalbiyse güzeller güzeli Manimekalai’de. Gandhi’nin yolundan ayrılmak istemeyen, düşmanına bile yiğitçe davranan bu korkusuz adam günü geldiğinde ülkesini İngiliz sömürgecilerin elinden kurtarmak için Hindistan Ulusal Ordusu’na katılmaktan geri durmayacaktır. Sevdiği kadın da, arkadaşları da bu savaşta ona yoldaşlık edecek, Hindistan sonunda özgürlüğüne kavuşacaktır.
1982 yılında Güneydoğu Asya Yazarları Ödülü’nü alan ilk Tamil yazar olan ve Şafakta Açan Çiçekler ile Singapur Kültür Madalyası kazanan Singai Ma Elangkannan, sömürge koşulları altında insanların birbirine sımsıkı bağlanmasını, aralarındaki dayanışmanın, kavganın, ilişkilerin samimiyetini ve masumiyetini, gerektiğinde cesaretle savaşıp ülkelerinin özgürlüğü, sevdiklerinin hayatı için kendi canlarını ortaya koyuşlarını, aşkı ve kavgayı, ekmeği ve gülleri Gandhi’nin barışçıl öğretilerinden el alarak coşkuyla anlatıyor.
