İşte yine ben! Gizem! Hayalet Gizem! :)
Hayalet oluşum, hayatımı yaşamama engel değil, size bunu söylemiştim.
Acayip eğleniyoruz çünkü. Yani “biz” derken, ağabeyim Umut’u, onun deli dolu arkadaşı Sertaç’ı, gotik-romantik ikizler Dilara ve Simay’ı kastediyorum. Hoş bir hayalet arkadaş grubu olduk bence.
Ama durun, asıl arkadaşım tabii ki Aylin. Yan villada kalan kız. Evet evet, biliyorum, Aylin hayalet değil, olsun! Beni görebiliyor ve biz çok iyi anlaşıyoruz. Yalnız bu aralar annem tarihi bir konağın hayaletleriyle görüşüyor. Kusursuz ve çok asil olduklarına emin. Ay, annem onlara resmen bayılıyor. İşin kötüsü benim de bayılmam gerektiğini düşünüyor. İyi de konağın kızı Gülnihal, çılgın hayaletin teki ve onun yüzünden gece yarısı başımıza gelmeyen kalmadı. Durun anlatayım…
Ay pardon, anlatabilmem için ilk sayfayı çevirmeniz gerekiyor. (Ha, bu sefer sayfaların başına örümcek falan da koydular. Bence havalı oldu!)
