Elinizdeki kitap, 16. ve 17. yüzyılda yaşamış Doğu Anadolu ve İran sahası Türk şairlerinden Mehmed Emânî’nin mesnevi nazım şekliyle karışık bir şekilde Çağatay ve Oğuz Türkçesi kullanarak yazdığı 5 adet manzum hikâye üzerinedir. Daha önce ilmî bir yayını yapılmamış bu hikâyeler, şairin orijinal üslûbunu, mensup olduğu sahayı ve yazıldığı dönemin dil özelliklerini oldukça iyi bir şekilde yansıtan karakterdedir. Kitapta, giriş bölümünde Şair Mehmed Emânî’nin sanatı, dili ve eserleri tanıtılıp Türk dili ve edebiyatındaki yeri ortaya konulmuş; esas bölümler olarak, ilkin transkripsiyonlu “Metin” ve arkasından, metnin Türkiye Türkçesine uyarlanmış bir “Çeviri”si sunulmuştur. Hikâyelerde geçen Türkçe kökenli kelimelerin alfabetik ve gramatikal düzen içinde verildiği “Söz Varlığı” ise üçüncü esas bölümü oluşturmaktadır. Bu bölümde sadece Türkçe kökenli kelimelere odaklanılmış, döneme ait Türkçe söz varlığına ışık tutulmuştur. Bu metodoloji ile hikâyelerde kullanılan “Türkçe” kelimelerin yapısal özellikleri ve Türkiye Türkçesindeki anlamlarıyla birlikte alfabetik bir dökümü, sözlüğü sağlanmıştır. Ayrıca Arap harfli metnin tıpkıbasımı da kitaba ilâve edilmiştir.
