“Sanatta Manevilik Üstüne adlı kitabım (...) her şeyden önce, gelecek için mutlaka gerekli olan ve sonsuz deneyimleri mümkün kılan bir yeteneği, maddi ve soyut nesnelerde manevi [Geistig] olanı duyumlama yeteneğini uyandırmak amacını güdüyordu, iki yayının da ana hedefi, bu yeteneği henüz bundan habersiz insanlarda uyandırmaktı. İki kitap da çok sık olarak yanlış anlaşıldı ve anlaşılıyor. Bir ‘program’ oldukları düşünülüyor ve yazarları kuramlar üreten, beyinsel uğraşlara dalıp kaybolmuş, ‘kazaya kurban gitmiş’ sanatçı olarak damgalanıyor. Oysa benim akla, beyne seslenmek kadar kaçındığım bir şey yoktu. Bu ödev bugün için bile fazla erken sayılır, ama sanatın bundan sonraki gelişiminde en yakın, önemli ve kaçınılmaz hedef olarak sanatçının karşısına çıkacaktır. Kendi yerini sağlamlaştırmış, kök salmış olan manevilik [Geist] için artık hiçbir şey tehlikeli olamayacaktır.”
Vasili Kandinski
