Psikiyatri Avuçlarında camdan bir bilye, Kırık.
Sımsıkı sarmalıyorsun bu keskin bilyeyi.
Ellerini kesmiş, kanatmış;
Kanatmaya da devam ediyor.
Yaralısın,
Aldırmıyorsun,
Evirip çevirmeye devam ediyorsun.
Kan damlıyor.
Görmüyorsun.
Hissediyor, önemsemiyorsun.
Bu şekilde devam ettikçe iyileşeceğine inanıyorsun.
Kırık bilye seni yaralamaya devam ediyor.
İnatla daha da sıkı sarmalıyorsun.
Adeta parçalamasına izin veriyorsun.
Şimdi, beraberce açacağız avuçlarını,
Kırık bilyeyi bir kenara koyup saracağız yaralarını.
Bilirsin, iyileşmek zaman alır.
Daha kabuk bağlaması var, kabuğun olgunlaşması, düşmesi var.
Zamanla yeni bir bilye seçmek de var.
Ancak bu yaralar geçmeden seçersen ellerindeki bu kan diğer bilyelere de bulaşacak.
Önce iyileşeceksin.
Evet, elbette zaman alacak ve iz bırakacak.
Ama geçecek.
“Çünkü her şey geçer.
Başka türlüsü yok.”
