Savunma hakkının tanınması ve kısıtlanmasının önlenmesi bir hukuk devletinde korunması gereken en temel değerlerdendir. Devletimiz Anayasa, ceza ve ceza yargılaması mevzuatı ile insan hakları esasına dayalı bir devlet olmak iddiasındadır. Ceza yargılaması sistemimiz bir bütün halinde incelendiğinde bu durum görülmektedir. Savunma hakkı temel insan haklarından olup, savunma hakkının kısıtlanmasının engellenmesi devletin temel görevlerindendir.
Hukukumuzda suçsuzluk karinesi yargılamanın sonuna dek geçerlidir. Sanığın yargılama tamamlanana kadar suçsuz sayıldığı bir yargılama düzeninin, sanığa tüm aşamalarda savunma hakkını tanıması ile hakkın kullanımının fiilen gerçekleşmesini sağlaması gerekeceği açıktır.
Sistem içerisinde bu düşünceyle hareket eden kanun koyucu, savunma hakkının kullanımını ve bu hakkın kısıtlanmasının sonuçlarını düzenlemiştir. Konu AİHS'de de düzenlenmiş ve AİHM kararlarına konu olmuştur.
Çalışmamız savunma hakkı, savunma hakkının kapsamı ve kullanım şekli ile savunma hakkının kısıtlanması halleri ve bunun sonuçları hakkındadır. İlgili konu hem Türk hukuku hem de AİHM kararları ışığında incelenmiştir.
