20. asırla birlikte zamanın en kanlı durağına gelinmiş ve Osmanlı Devleti’ni bir kara duman kaplamıştır! Osmanlı ahalîsi elemli günler geçirmektedir! Balkan Harbi ve bozgunla derinden yaralanmıştır! Âteşîn dilbestelerle bir daha asla onmayacağı bir derde giriftar olarak acı içinde feryad etmektedir sadece! Milleti, yaman vurur Rumeli! Görülmemiş bir sefalet ve ıstırabın yükünü taşıyan kafileler, “eğil dağlar eğil üstünden aşam” diyerek akar Balkan dağlarından Dersaadet’e ve Anadolu’ya! Ufuklar karardıkça kararır! Baht, kapandıkça kapanır! Nice ocakların battığı Birinci Cihan Harbi başlamıştır! Dîn-i mübînimiz ve vatan-ı azîzimize kasdeden dümanlara karşı gazâ ve cihad yolunda azm u sebâttan ve fedakârlıktan ayrılmayan Mehmedler, Ehl-i İslâm’ın hayat ve bekâsını temin maksadıyla kemâl-i vecd-i istiğrâk ile çarpışmaktadır! Fakat gidenlerin çoğu dönemeyip şühedâ-yı sâlifeye selâmlar götürmektedirler! Devlet-i Aliyye’nin ikbal güneşi gurûb etmek üzeredir! İkbâl zamanları yerini çoktan idbara bırakmıştır. Beşer tâkatinin tahammül hududu zorlanarak bütün vatan ufku adeta bir sabır talimgâhına çevrilmiştir! Büyük Milletimizin yaşadığı her yer bu hüzne aşinadır. Mübarek diyarlarımızda yaşananın aynısı Bozok Yaylası’nın dahi bildiğidir. İşte Seferberlik Mahşeri serlevhasıyla takdim etmeye çalıştığımız hatıralar bir neslin ateşle imtihanıdır ve Yozgat’ın yazılamayan tarihidir aslında. Seferberlik zamanı Yozgat’ında büyük trajediler yaşanmıştır. Adımız nâ-hak yere usata çıkmıştır. Herkes bahseder zaten! Fakat bir de madalyonun öteki yüzünde yazılı olanları, esas okunması gerekenleri vardır! Az da olsa bu eserde takdim edilmeye gayret edilenler yani!
