Türkiye Cumhuriyeti'nin ilanından sonra iş ilişkileri ilk defa 1936 yılında 3008 sayılı İş Kanunu ile kapsamlı bir biçimde düzenleme bulmuştur, işçi ve işverenlerin hak ve borçları tanımlanmış, iş hukukuna ilişkin hakim olan ilkelerin temelleri atılmıştır. Yıllar içerisinde sosyal, ekonomik, siyasi hatta kültürel faktörlere bağlı olarak bireysel ve kolektif iş hukukuna ilişkin normların ayrı kanunlar ile düzenlenmesi yoluna gidilmiştir. Günümüzde esas itibariyle bireysel iş hukukunun çerçevesini yirmi yılı aşkın bir süredir yürürlükte olan 4857 sayılı iş Kanunu çizmektedir. Anılan kanunun dışında belirli alanlar ve kişilerin hak ve borçları ise müstakil kanunlar ile hüküm altına alınmıştır. Bu kitap çalışması şemalar yardımıyla bireysel iş hukukuna ilişkin temel ilke, kavram ve bilgilerin kazanılmasına yönelik olarak hazırlanmıştır.
