Şiir benim için duyguyu düşünceye, düşünceyi duyguya dönüştürme aracıdır. Onu yaratırken sahip olduğum duyguyu ve düşünceyi, bende yarattığı etkiyle aynı biçimde okuyucunun alabilmesini sağlamak için az olan (kısıtlı alanı olan) kelimenin azla ama çokça, yani duygusal anlamda vurucu olma zorunluluğu meydana gelir ki; bunu da sağlamak; şiir içinde asla olmasa da olur bir kelime kullanmamak, bazen o duyguyu en doğru biçimde tarif edebilmek için aynı cümlenin öznesi, yüklemi ya da nesnesinde onlarca değişiklik yapmak, saatler harcamak, bazen o doğru kelimeyi hiç bulamayarak o şiiri başka bir zamana -bende o an için eksik bulunan düşünceye, duyguya ya da ebediyete kadar yarım bırakmak anlamına gelir.
